มหัศจรรย์งานช้างสุรินทร์

“มหัศจรรย์งานช้างสุรินทร์”

ธุรกิจการท่องเที่ยว

             ธุรกิจท่องเที่ยวเป็นธุรกิจหนึ่งที่มีการแข่งขันกันค่อนข้างสูง เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้มาเยือน

ท้องถิ่นของตน ในยุคโลกาภิวัฒน์ที่ข่าวสารไร้พรมแดน การโฆษณาประชาสัมพันธ์เป็นสิ่งจำเป็น

การศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับการท่องเที่ยว เพื่อเป็นข้อมูลในการจัดรูปแบบการท่องเที่ยวให้สนองความต้องการของนักท่องเที่ยว และนำมาใช้ในการคำนวณต้นทุน-กำไรในการจัดธุรกิจท่องเที่ยวได้อีกด้วย  

             สิ่งที่ผู้ดำเนินการจัดการท่องเที่ยวจะต้องคำนึงถึงในการแข่งขันในตลาด คือ

1.การส่งเสริมการขาย  หมายถึง การทำให้เกิดการขายให้มากที่สุด การส่งเสริมการขาย อาจทำโดยมีบริการพิเศษเรื่อง  ที่พัก  อาหาร  ของแถม  เพื่อให้นักท่องเที่ยวเกิดความ

ประทับใจ  จูงใจนักท่องเที่ยว  และมีการโฆษณาประชาสัมพันธ์ให้ทราบโดยทั่วกัน

2. การบริการ  หมายถึง  การสร้างความประทับใจให้แก่นักท่องเที่ยว  และให้เขากล่าวถึงและชักชวนให้ นักท่องเที่ยวอื่น ๆ มาใช้บริการ  หรือตัวเขาเองกลับมาใช้บริการอีก

3. การพิจารณาราคา  หมายถึง ธุรกิจการท่องเที่ยวเป็นธุรกิจด้านการบริการ  ซึ่งก็ต้องมีการแข่งขันกัน  นักท่องเที่ยวสามารถเปรียบเทียบราคาได้จากการบริการและคุณภาพที่เหมาะสมการกำหนดราคาจึงต้องคำนึงถึงคุณภาพด้านการบริการและคู่แข่งขันด้วย การจัดการขายบริการธุรกิจการท่องเที่ยวกระทำได้หลายวิธีอีกทั้งเป็นเรื่องที่ทั้งท้องถิ่น รัฐบาล หน่วยงานของรัฐ ที่เกี่ยวข้องและเอกชนต้องร่วมมือกัน เพื่อเผยแพร่ให้นักท่องเที่ยวได้ข้อมูลการท่องเที่ยวที่ถูกต้องการโฆษณาประชาสัมพันธ์จึงเป็นสิ่งสำคัญในการที่จะสร้างเผยแพร่ข่าวสารที่ถูกต้องให้เข้าใจตรงกัน

                การโฆษณา หมายถึง การเผยแพร่สินค้าหรือบริการเพื่อมุ่งส่วนยึดครองทางการตลาด คือ ลูกค้าสนใจและซื้อบริการ

                การประชาสัมพันธ์ หมายถึง การเผยแพร่ข่าวสารให้ประชาชนรับรู้โดยมิได้มุ่งหวังจะจำหน่ายสินค้าหรือบริการ แต่มุ่งจะยึดครองจิตใจ ความนิยมชมชอบจากประชาชนการโฆษณา

ประชาสัมพันธ์เป็นเครื่องมือให้นักท่องเที่ยวตัดสินใจเลือกเดินทางไปพักผ่อนศึกษาหาความรู้ได้ทัน

ตามความพอใจและตามสภาพฐานะที่จะอำนวยของแต่ละบุคคล 

            วัฒนธรรมของไทย  คือ  เป็นธรรมเนียมไทยแท้แต่โบราณ ใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ แสดงว่า   คนไทยมีการแสดงออกถึงความเป็นคนเมตตา เป็นมิตร  ให้การต้อนรับด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น สมคำกล่าวที่ว่าสยามเมืองยิ้ม  เช่น  ให้ที่พัก  เลี้ยงข้าวปลาอาหารแสดงการเป็นเจ้าบ้านที่ดี

                1.  ให้ความช่วยเหลือ  เมื่อประสบอุบัติเหตุ  ประสบภัย  แสดงน้ำใจ  เช่น  ช่วยเหลือเบื้องต้น  แจ้งความกับตำรวจหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง มิใช่ ขโมยของจากผู้บาดเจ็บ เช่น ที่สุพรรณบุรี กรณีเครื่องบินเลาด้าแอร์ตก  หรือ  จี้ปล้นฆ่าข่มขืนนักท่องเที่ยวหลอกลวงให้ซื้อของที่ระลึกที่ไม่มีคุณภาพทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี  เลิกปล้น  ฆ่า  จี้  นักท่องเที่ยว

                2.  ช่วยอนุรักษ์มรดกศิลปวัฒนธรรม  การขายแหล่งท่องเที่ยวโดยที่ไม่มีการทนุบำรุง  ไม่นาน ก็กลายเป็นแหล่งเสื่อมโทรม  นักท่องเที่ยวก็ไม่มา  ไปที่อื่น  ต้องทนุบำรุงอนุรักษ์ให้คงอยู่ตราบนานเท่านาน  เช่น  น้ำตกแห่งหนึ่งไม่มีการรณรงค์เรื่องการทิ้งขยะ  ปรากฎว่าขยะจากนักท่องเที่ยว และประชาชนท้องถิ่นทิ้งกันเต็ม  หน่วยราชการไม่มาเก็บขยะ  ทำให้น้ำสกปรก  ต้นไม้ใหญ่ตัดทำเป็นร้านค้า  ร้านอาหารล้ำเข้าไปในแนวเส้นทางน้ำตก  มีการตั้งร้านขายของเต็มข้างทางไม่มีระเบียบ  ร้านขายอาหารขายแพง ไม่อร่อย  สกปรก  สินค้าของที่ระลึกคุณภาพไม่ดี  ห้องน้ำสกปรก  มีการก่อสร้างเช่นทางเดิน  ที่นั่งพัก บดบังธรรมชาติ   ต้นน้ำลำธารมีการตัดไม้ทำลายป่า  ทำให้ในเดือนธันวาคมถึงเมษายน    น้ำตกไม่มีน้ำ   ผลเสียที่ตามมาประชาชนในท้องถิ่นขาดอาชีพเสริม  ขาดรายได้ ธุรกิจท่องเที่ยวล้มเหลว   ปลูกจิตสำนึกในการรักษ์เห็นความสำคัญและหวงแหนทรัพยากรในท้องถิ่นรักษ์ช้าง รักษ์ป่า

ประโยชน์ ข้อดี ข้อเสีย

                    ข้อดี

          การท่องเที่ยวเป็นกิจกรรมพื้นฐานที่มนุษย์ต้องการที่สุด  รัฐบาลทุกประเทศและมนุษย์ทุกคนควร
                การท่องเที่ยวทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม  มีผลให้เกิดความสูญเสียวัฒนธรรมประจำชาติและการรับวัฒนธรรมที่ไม่พึงประสงค์ เช่น วัฒนธรรมการแต่งกาย  การกินอยู่  การดำรงชีวิต ฯลฯ

ส่งเสริมสนับสนุน  เป็นการเปิดโลกทัศน์ ที่ทำให้มนุษย์มีทัศนคติกว้างไกล  ผ่อนคลายความเครียด  เกิดความสนุกสนาน  เป็นการพักผ่อน  อีกทั้งยังสร้างความเข้าใจอันดีและสัมพันธภาพระหว่างมนุษยชาติ  มีการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมระหว่างชนในชาติ  และนานาชาติ  ส่งผลให้เกิดความเข้าใจอันดีระหว่างกัน

                   ข้อเสีย

นอกจากนี้  วัฒนธรรมและประเพณีบางอย่างที่สูญหายไปอาจได้รับการฟื้นฟูขึ้น  และพัฒนาอย่างฉาบฉวย  เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวเป็นสำคัญ  ทำให้ขาดเอกลักษณ์และความสมจริง  กลายเป็นการแสดงหรือสาธิต  ดังคำกล่าวของ เซซิล  ราเชนารา กวีนิพนธ์ชาวมาเลเซีย ว่า

 “ เมื่อนักท่องเที่ยวบินเข้ามา  ผู้ชายของเราก็ทิ้งแหจับปลาไปเป็นพนักงานรับใช้ตามโต๊ะขายอาหาร  และผู้หญิงของเราก็ไปเป็นโสเภณี  เมื่อนักท่องเที่ยวบินเข้ามา  วัฒนธรรมใดที่เรามีอยู่ก็บินออกไปทางหน้าต่าง  เราเอาขนบธรรมเนียมประเพณีของเราไปแลกกับแว่นตากันแดดและน้ำอัดลม  เราแปลงประเพณีอันศักดิ์สิทธิ์ให้กลายเป็นถ้ำมอง ค่าดูสิบเซนต์ ”